XXmysteries

Το πειραμα της Φιλαδελφειας




Η "επισημη" ανακοινωση που εξεδωσε το ναυτικο

Το ναυτικο παραδεχεται οτι το αμερικανικο πλοιο Eldridge ελαβε μερος σε καποιο πειραμα το οποιο προεβλεπε την περιτυλιξη του σκελετου του αντιτορπιλικου με συρμα, σε μια προσπαθεια αδρανοποιησης των μαγνητικων πεδιων που προκαλουνταν απο το μεταλλο του. Αυτο ειναι γνωστο ως απομαγνητιση. Κατι τετοιο θα καθιστουσε το σκαφος αορατο σε υποβρυχιες μαγνητικες ναρκες, οι οποιες βασιζονται σε αισθητηρες εγγυτητας για να πυροδοτηθουν. Αυτοι οι αισθητηρες λειτουργουν ανιχνευοντας μαγνητικα πεδια γυρω απο το πλοιο.

Συνεπως, το πλοιο θα ηταν ικανο να διασχισει περιοχες παγιδευμενες με τετοιες ναρκες, αορατο ως προς αυτες, αλλα οχι και ως προς τα ρανταρ η την οραση. Η ανακοινωση του ναυτικου ειναι αρκετα ευλογη και δεν αναφερει ασυνηθιστα αποτελεσματα ή καταστασεις. Θα μπορουσε ωστοσο να ειναι μονο μια πιστευτη περιγραφη για τον καθησυχασμο της πλειοψηφιας του κοινου. Aλλωστε η απομαγνητιση πλοιων ήταν γνωστη τεχνικη, καθολου σπανια, ωστε να δικαιολογει την οργανωση ολοκληρου πειραματος με κωδικη ονομασια.

 Η Θεωρια Μεταφορας του Eldridge στο Χωρο-Χρονο

Η πιο ενδιαφερουσα και πιο τραβηγμενη θεωρια για το πειραμα της Φιλαδελφειας, ειναι οτι το αντιτορπιλικο, πραγματικα εξαφανιστηκε και τηλεμεταφερθηκε μεσα στο χωρο και το χρονο. Υποτιθεται οτι στο πειραμα συμμετειχε πληθος διακεκριμενων επιστημονων, αναμεσα στους οποιους ηταν ο Nikola Tesla και ο Albert Einstein. Ωστοσο ο Τεσλα θεωρειτο νεκρος προ μηνων.

Η θεωρεια υποστηριζει οτι το φως επρεπε να καμφθει γυρω απο το πλοιο για να γινει αορατο. Για να επιτευχθει αυτο, τυλιξαν γυρω απο την περιφερεια του πλοιου συρμα και περασε εναλλασομενο ρευμα απο αυτο. Αυτο προκαλεσε τη δημιουργια ενος τεραστιου ταλαντευομενου μαγνητη ο οποιος σχηματισε μαγνητικο πεδιο γυρω απο το πλοιο, καμπτοντας οχι μονο το φως, αλλα και τον ιδιο τον χωροχρονο. Οι υποστηρικτες αυτης της θεωριας παραπεμπουν στη θεωρια του Αϊνσταιν περι ενοποιημενου πεδιου, συμφωνα με την οποια αν καμψεις το φως καμπτεις αναποφευκτα το χωρο και το χρονο επισης.

H Θεωρια της Τεχνητης Αφανειας

Καποιοι επιστημονες ανεπτυξαν τη θεωρια οτι το ναυτικο εργαζοταν σε μια μεθοδο να καταστησει το πλοιο αορατο στην ανθρωπινη οραση. Ωστοσο, δεν ειχε να κανει με την αναδιπλωση Χωρου-Χρονου ή με καμια περιπλοκη διαδικασια παρομοιας φυσης. Αυτη η θεωρια, προτεινει οτι το Eldridge ηταν εξοπλισμενο με γεννητριες υψηλων συχνοτητων, οι οποιες θα θερμαιναν τον περιβαλλοντα αερα για να προκαλεσουν εναν αντικατοπτρισμο, κανοντας το σκαφος αορατο. Αυτο το φαινομενο συμβαινει με φυσικο τροπο, και εχουν αναφερθει περιπτωσεις οπου ολοκληρα νησια χαθηκαν απο την οραση, υπο τις καταλληλες καιρικες συνθηκες.

 Η γεννητρια υψηλων συχνοτητων θα θερμαινε τον περιβαλλοντα αερα και το νερο (προκαλωντας μαλιστα μια πρασινωπη ομιχλη η οποια παρατηρηθηκε γυρω απο το πλοιο), προκαλωντας μια οφθαλμαπατη και εξαφανιζοντας το πλοιο απο την οραση. Η γεννήτρια θα ευθυνόταν ακόμη για την αρρώστια, φυσική και ψυχική, του πληρώματος μετά το πείραμα.

Μια γεννήτρια υψηλών συχνοτήτων μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο, ειδικά σε κοντινή απόσταση. Αυτή είναι μια πιο πιστευτή θεωρία καθώς δικαιολογεί της σωματικές και ψυχικές βλάβες που υπέστησαν όλα τα μέλη του πληρώματος μετά το πείραμα. Δεν εξηγεί όμως πώς το πλοίο εθεάθη στη Virginia, από το πλήρωμα του επιβατικού Andrew Furuseth, 15 λεπτά μετά την εξαφάνισή του από τη Φιλαδέλφεια. Υπάρχουν ακόμη πληροφορίες για κάποιους από το πλήρωμα οι οποίοι μετά το πείραμα βρέθηκαν ενσωματωμένοι στο κέλυφος του πλοίου, ή δεν βρέθηκαν καθόλου.



Τα Γεγονότα

 Τρία πράγματα "πείθουν" πως το πείραμα της Φιλαδέλφειας έγινε πραγματικά. Πρώτον το οτι έκαναν πειράματα για να ανακαλύψουν νέες τεχνολογίες και να οδηγηθούν στο τέλος του πολέμου. Δεύτερον οτι ένα ιονισμένο αέριο κρύβει από τα ραντάρ όποιο αντικείμενο βρίσκεται μέσα του και τρίτον είναι γνωστό ότι ισχυρά μαγνητικά πεδία ή ηλεκτροστατικά πεδία, μπορούν να εκτρέψουν ελάχιστα μια δέσμη φωτός ή ακόμα καλύτερα, ένα φωτόνιο από τη πορεία του.


Το πείραμα έγινε σε δύο φάσεις. Η πρώτη στις 23 Ιουλίου 1943 και η δεύτερη και σπουδαιότερη στις 12 Αυγούστου 1943. Λέγεται ότι έγινε και άλλη μία τον Οκτώβριο του ιδίου έτους (την 28η του μήνα στις 7.15 π.μ.)

Κατά την πρώτη φάση του πειράματος το πλοίο δεν εξαφανίσθηκε τελείως, αλλά το αποτύπωμα του σκελετού του διαγραφόταν καθαρά στο νερό. Την δεύτερη φορά το πλοίο εξαφανίστηκε τελείως ενώ εμφανίστηκε 15 λεπτά αργότερα στη Virginia. Όταν επανεμφανίστηκε το πλοίο στην Φιλαδελφεια, μέλη του πληρώματος βρέθηκαν ενσωματωμένοι με το κήτος του πλοίου, άλλοι έλειπαν και οι υπόλοιποι είχαν χαμένα τα λογικά τους. Αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι πέρα από την επίσημη ανακοίνωση του ναυτικού, δεν υπήρξε δυνατή η επικοινωνία με οποιοδήποτε μέλος του πληρώματος.

Αληθεια ή Ψεματα

Μεχρι ομως τα μέσα της δεκαετίας του '80, οπου εμφανίστηκε ένας μάρτυρας ο οποίος προκάλεσε πολύ θόρυβο με τη δήλωσή του: «ήμουν εκεί και το είδα με τα μάτια μου».
Ο Al Bielek, ισχυρίστηκε ότι ήταν ο ένας από τους δύο ναύτες του πολεμικού ναυτικού που έθεσαν σε λειτουργία τα μηχανήματα στο control room του Eldridge. Σύμφωνα με τη δική του εκδοχή της ιστορίας, τοποθετεί το πείραμα της Φιλαδέλφειας σε δύο φάσεις: στις 23 Ιουλίου η πρώτη και στις 12 Αυγούστου η δεύτερη, και όχι τον Οκτώβριο όπως μέχρι σήμερα πιστεύεται ότι έγινε.
Συνεχίζει λέγοντας ότι το πλήρωμα ταξίδεψε 40 χρόνια στο μέλλον στο 1983 και βρέθηκε στις υπόγειες εγκαταστάσεις του προγράμματος «Μόντοκ» στο Λονγκ Άιλαντ.
                                                                                                                                                            Στην παροδο του χρονου απο το πειραμα της Φιλαδελφειας γράφτηκαν μερικά βιβλία και 
παρουσιάστηκαν κάποιες ακραίες απόψεις οι οποίες περιελάμβαναν και τη συνεργασία με εξωγηινους.Ομως το 1956 κάποιος άνθρωπος ονόματι Carl Allen ή Carlos Miguel Allende (ψευδώνυμο του Allen) έστειλε ένα γράμμα σε έναν συγγραφέα που έγραφε ένα βιβλίο σχετικό με το πείραμα και τα UFO. Ο Allen υποστήριζε ότι για το πείραμα εφαρμόστηκε η Θεωρία των Ενοποιημένων Πεδίων και ισχυριζόταν ότι τον Οκτώβριο του 1943 και ενώ υπηρετούσε στο εμπορικό USS Anrdrew Furuseth είδε, στην περιοχή του Norfolk, ένα πλοίο, αντιτορπιλικό, μέσα σε ένα σφαιρικό πέπλο ομίχλης.

Το πλοίο εμφανίστηκε για μερικά λεπτά και στη συνέχεια εξαφανίστηκε ξανά. Επίσης αναφέρει ότι σύμφωνα με δημοσίευμα μιας εφημερίδας της Philadelphia παρατηρητές στην εκει Ναυτική βάση είχαν δει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ένα πλοίο να τυλίγεται σε ομίχλη, να εξαφανίζεται και να επανεμφανίζεται μετά από λίγο. Ουσιαστικά δηλαδή το πλοίο μεταφέρθηκε από τη Philadelphia στο Norfolk και πίσω σε ένα διάστημα μερικών λεπτών (ο κανονικός πλους θα απαιτούσε περίπου 24 ώρες).


Η ιστορία του Allen συνεχίζεται σε μια σειρά από αναφορές με περίεργα περιστατικά, αποτέλεσμα των επιπτώσεων που είχε το πείραμα στη υγεία ολων των μελών του πληρώματος. Ένας από αυτούς εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια της οικογένειας του καθώς «μπήκε» σε ένα τοίχο σαν να μην ειχε υλική υπόσταση, κάποιοι άλλοι επίσης εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια ενός καυγά σε ένα μπαρ ενώ οι περισσότεροι επιζήσαντες υπέφεραν από σοβαρές ψυχοσωματικές διαταραχές. Κατά τη διάρκεια του πειράματος αρκετά μέλη του πληρώματος εξαϋλώθηκαν ή κάηκαν ζωντανοί. Το συμπέρασμα του Allen ηταν ότι το πείραμα δεν είχε εξελιχθεί όπως περίμενε το Ναυτικό με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθούν οι σχετικές προσπάθειες 3 χρόνια αργότερα.

Όπως ήταν φυσιολογικο ο συγγραφέας (λεγόταν Jessup) του βιβλίου δεν πείστηκε ιδιαίτερα από τις αφηγήσεις του Allen και του ζήτησε περισσότερα στοιχεία για να επιβεβαιώσει την ιστορία του. Η απάντηση του Allen στις 25 Μαίου 1956 δεν προσέθεσε κάτι καινούριο σε ότι αφορά την παροχή αποδείξεων για τις αφηγήσεις του και έτσι ο Jessup αποφάσισε να μην ασχοληθεί με το θέμα. Περίεργη ήταν όμως και η γενική εικόνα των επιστολών του Allen, οι οποίες διακρίνονταν από ασυναρτησίες και ασυνταξίες και εμφάνιζαν μια εμμονή στη χρήση κεφαλαίων και μια μίξη επιστημονικοφανών θεωριών και παράλογων συμπερασμάτων.

Ο Αϊνστάιν με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας υποστήριζε πως η βαρύτητα δεν ήταν μια κλασσική δύναμη αλλά μια παραμόρφωση του χωροχρόνου. Ο John Archibald Wheeler μάλιστα, επιχειρώντας να κάνει μια περίληψη αυτής της θεωρίας, αναφέρει ότι «ο χώρος επιδρά στην ύλη, και της λεει πώς να κινηθεί. Η δε ύλη αντιδρά στο χώρο και του λεει πώς να καμπυλωθεί».

Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι πραγματικά έγινε το πείραμα της Φιλαδέλφειας και στηρίχθηκε σ' αυτήν τη θεωρία, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο τεχνολογικό επίτευγμα.


Η συσχετιση με το Ε.Π.Ν

Να σημειωθει οτι  οταν το πλοίο μεταπωλήθηκε στο ελληνικό ναυτικό, η ονομαστική χωρητικότητά του είχε αυξηθεί κατά 300 τόνους, που σημαίνει ότι είχε αφαιρεθεί εξοπλισμός από το εσωτερικό του (και αυτο μας παραπεμπει πιο κατω για το αν ηταν πραγματικα το ιδιο πλοιο).

Ετσι το DE-173 Eldridge ονομάσθηκε D-54 ΛΕΩΝ και στις 15 Ιανουαρίου του 1951 μεταβιβάστηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στα πλαίσια των μεταπολεμικών προγραμμάτων ενίσχυσης.

Υπήρξε 1 από τα 4 αντιτορπιλικά της κλάσης Cannon που δόθηκαν στο Ελληνικό Π.Ν. και έγιναν γνωστά ως «τα θηρία», καθώς ονοματίστηκαν «Αετός», Ιέραξ», «Πάνθηρ» και «Λέων». Δύο από αυτά έμελλε να γίνουν διάσημα: ο «Αετός» καθώς ήταν το πλοίο που «πρωταγωνίστησε» σε αρκετές ταινίες μεταξύ των οποίων «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» και «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και ο «Λέων D-54», όπως ονομάσθηκε το DE-173 Eldridge.

Έχει γραφτεί από αρκετούς ερευνητές ότι αξιωματικοί και ναύτες που υπηρέτησαν στο «Λέων» ανέφεραν παράξενες καταστάσεις που είχαν να κάνουν τόσο με τα ηλεκτρολογικά του πλοίου (καλώδια που έμοιαζαν να ξεκινούν από το πουθενά και να καταλήγουν πουθενά), σφραγισμένα διαμερίσματα, καθως και παραισθήσεις των μελών. Έχει επίσης γραφεί ότι οι σελίδες του ημερολογίου του πλοίου από τον Αύγουστο μέχρι το Σεπτέμβριο του 1943 λείπουν.

 'Αλλες πάλι αναφορές θέλουν τον «Αετό» να παρουσιάζει παράξενη συμπεριφορά εξαφανιζόμενος από τα ραντάρ κατά τη διάρκεια ασκήσεων και με αρκετές δυσκολίες στις επικοινωνίες. Έτσι αρκετοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ήταν ο Αετός και όχι ο Λέων το πλοίο του πειράματος και ότι σκόπιμα το Ναυτικό των ΗΠΑ «άλλαξε» τα πλοία κατά την παράδοσή τους στην Ελλάδα ώστε να μπερδευτούν τα ίχνη. Το «Λέων» υπηρέτησε έως το 1991 οπότε και παροπλίστηκε μεταφερόμενο στο Ναύσταθμο της Σούδας. Το πλοίο οδηγήθηκε προς διάλυση προς το τέλος της δεκαετίας του 90. Ο «Αετός», επίσης υπηρέτησε μέχρι το 1991, και παρέμεινε στη Σούδα μέχρι το 1993 οπότε και δωρίθηκε από την την Ελληνική κυβέρνηση στην ΄Ένωση Ναυτικών Αντιτορπιλικών Συνοδείας (Destroyes Escort Sailors Association).

Παρ' ολ' αυτά, θα πρέπει να δοθούν αρκετές απαντήσεις όσον αφορά το τί πραγματικά έπαθε το πλοίο και το πλήρωμά του. Ως τότε θα παραμένει ένα ανεξήγητο μυστήριο...